Vakantie Yosemite 2006

‘s Morgens zag Frank in Grover Hotsprings een beer. Hij heeft er foto’s van gemaakt.
Opnieuw een grote rit van bijna 120 kilometer. Deze gaat over de Monitor Pass en de Devils Gate. We reden eerst terug naar Markleeville om vervolgens af te slaan naar de weg over de Monitor Pass. Dit was een klim van 15 kilometer lengte naar een hoogte van bijna 2500 meter (8314 ft).

Bovenop werd wederom op iedereen gewacht. Het is mijn klim geworden, want hij liep als een tierelier. De laatste honderd meter reed ik met 40 km/u naar boven! Je ziet wederom de omgeving veranderen. Je merkt dat je aan de lijzijde van de Sierra Nevada komt. In de afdaling is de omgeving veel weidser en vooral kaler.

Na de afdaling kwamen we op de drukke US 395. Na een ritje achter de “pace car” stopten we in Walker. Hier komt onze gele beer vandaan. Deze beer is niet meer weg te denken. Nadat Jacco en ik het asfalt van mijn banden hadden gehaald, reden we over de Devils Gate. De klim er naar toe was zeer geleidelijk.

Na de afdaling kwamen we in Bridgeport aan, waar we eindelijk geld konden halen. Het was niet ver meer van de camping aan het meer. We reden eerst de verkeerde camping op, dus we moesten even terug.

De beer had vandaag een prominent plekje. Eerst voor de tent van Frank en daarna voorop de bus. De dag ziet er vandaag totaal anders uit.

Eerst hebben we een bezoek gebracht in Bodie, een verlaten mijnwerkersstadje, wat nu een toeristische attractie is geworden. Hier zijn in de 19e eeuw talloze goudmijnen ontstaan. In de bloeitijd telde Bodie 10.000 inwoners. Nu is nog 5% van de houten gebouwen bewaard gebleven. De rest is door brand verwoest. Ook de mijnwerkers en overige bevolking is verdwenen. Wij hebben in dit prachtige decor ontbeten gevolgd door een rondleiding in Bodie (zie brochure).

Na terugkomst braken we op, om ons op te maken voor de rit naar Lee Vining aan het Mono Lake, een korte rit van 45 km over de Conway Summit.
De gehele rit ging langs de US 395, die qua drukte op de Coentunnelweg lijkt. Vooral in de afdaling had je hier last van. Jammer! Gelukkig was Lee Vining niet ver meer. Daar hebben we het bezoekerscentrum bezocht. Het Mono Lake met de”tufa’s” (zoutpilaren) is werkelijk prachtig. Helaas zakt wel het waterpeil. Tevens zagen we in het bezoekercentrum een voorproefje van Yosemite.
De camping is een verademing. Prachtig mals gras onder onze tenten! ‘s Avonds een prima steak genuttigd in een typisch Amerikaans restaurant.

Yosemite: dag 13: woensdag 9 augustus, Markleeville - Bridgeport

Yosemite: dag 14: donderdag 10 augustus, Bridgeport - Lee Vining