Dit is de langste, maar absoluut niet de moeilijkste rit van de vakantie. Deze 125 km lange rit was grotendeels vlak. We reden opnieuw de Silverado Trail op, die we na 17 km verlieten. Het was nog een beetje klimmen en dalen voordat we de Coast Ranges verlieten. Je zag het landschap spectaculair veranderen. De heuvels werden lager en de wegen vlakker. Onderweg nog een koffiestop in Turtle Rock, waar de kroeg geen koffie had en een lunchpauze in Manka’s Corner, waar een uitstekend restaurant aanwezig was.
Na deze stops kwamen we in Fairfield, de grootste stad die we in onze reis tegenkomen. Jacco wist daar uitstekend de weg. Daar maakte Aad en ik dankbaar gebruik van (bij welke McDonalds moesten we linksaf?). Het fietsen in drukke steden is hier een stuk relaxter dan in Nederland. Ze rijden wel hier in ontzettend grote bakken, maar zijn een heer in het verkeer.
Na Fairfield kwamen we in de Montezuma Hills, die helemaal vol staat met windturbines. Een zeer imposant gezicht. Het landschap heeft wel een beetje weg van de South Australian Outback. We vergaten een afslag (de Montezuma Road), zodat we op de zeer drukke CA12 uitkwamen. Met angst en vrezen, 50 km/u en storm mee hebben de laatse kilometers naar Rio Vista afgelegd. ‘S Avonds hebben de Fosters Bighorn bezocht, een kroeg die vol hangt met koppen van opgezette beesten. Zelfs de olifant ontbrak niet.